Rezzan Kafalı - Erguvan Duygular

yaşanmamış düşleri tutuşturdum
ilk hüznümü batırdığım akşam
güneşi selamladım Üsküdar'da
durgundu gölgelerim
kırılmıştı dalgalar
yüreğine dokunup avuçladığım acılarını
erguvanların dibinde sakladım
hiç bilmedin

baharı bekledim
erguvan yağdı gözlerine
bir masaldı
sayfaları bir solukta koştum

ne çok özlemişim demek seni
morlar maviye karıştı Boğaz'da
maviler pembe oldu
erguvan yağmurlarım ıslatıyor yüzünü
uzatıyorum bir dalını
kekik kokulu tepelerde seni çiziyorum
yüz koydum toprağa her ağacın dibine özlemlerimi ektim
geldiğinde her ağaç
yağmur ormanlarından
gelmiş gibi tek tek selamlayacak seni
ve sen hep aynı hoyratlıkla
hep aynı küskünlükle
hep aynı yerden döküleceksin
gözlerime


duygularımda erguvanlar açtı
Karadeniz'in hırçın dalgalarıyla
bitti önümde boğaz
savurdum yolarına düş gibi
hoş gelirsin diye
yağmurla geldin
bakma sen bana
erguvan duygulardır bendeki
sen gelince hüzün kalmaz
dönmem ıssızlığıma