nicedir derin bir sessizliğe bürünmüş sen yanım
yalnızlığı arşınlıyorum
ah bu dudaklarıma konan eller ne pervasız
ne iffetli gözlerine çakılan o kara gözler
her bana kalışımda
biraz daha çalıyorlar senden
ve ben
biraz daha kutsuyorum bağı çözülüveren perdeleri
nicedir gördüğüm hiçbir düş hayır değil
ya geceden koparılıyor saçlarım,
ya çarşafıma boyanıyor
ah olur olmaz bir saatte nasıl da terliyor sokağım
kimbilir belki de
başka bir sokağa düşer diye hasretim...
bilmediler ömrü biçilmemiş gölgeler
kaç kez kuşattığımı bu şehrin uyanışını
ve anlamadılar sadece göç ettiğini güvercinlerin
ölmediğini...