Refik Kestem - Yağmur

Yağmur var yine olamaz yağmur yağıyor
Her yağmurda çıldırırım ben sana hasretten bilmezsin
Ne yere ne göğe sığdırırım kendimi hiçbirşey kafi gelmez
Hatırladın mı seni ilk defa yağmurla tanımıştım
Gözlerine ilk defa yağmurlu bir günde bakmıştım
Her yan simsiyah bulutlu gök gürlüyordu ben koşuyordum
Sanki yağmurdan kaçmak için değil kaderime koşuyormuşum
Şimdilerde anlıyorum bunu durağa geldiğimde sırılsıklamdım ve yer yoktu
Herkes sığınmıştı o küçücük otobüs durağındaki çatının altına
Mecburen bir kıytırık köşede beklemeye başladım yağmurun altında
Bir süre sonra yağmur damlalarının artık başıma düşmediğini hissettim
Oysa yağıyordu hala hemde sicim gibi çılgın gibi yağıyordu
Başımı şöyle bir kaldırdım ki bir şemsiye ve onun sahibi gönlümün sahibi
Sevdiğim canım gül yüzlüm öyle tatlı gülümsedinki bana o ananlatamam Anlatamam hissettiklerimi seni boğmak istedim sevgiden yüreğimi söküp
Atmak istedim önüne halime bakıp gülümsemiştin ve artık ıslanmama
Yalnız kalmama sevgisiz yaşamama izin vermemiştin
Ne güzeldi senin o merhametin ne güzeldi o senin gül yüzlü sevgin
Yağan yağmur ve onun bana getirdiği berekete şükretmiştim
Hatırlıyor musun öylece bakakalmıştım sana ne bir söz ne teşekkür
Daha önce hiç melek görmemiştim o an ne yapılırdı ne söylenirdi bilemezdim

Yağmur aaah yağmur neleri anımsattın
Yine içimi cayır cayır yaktın yağmur her ateşi söndürenbeni yakan yağmur
Çok oldu ben öksüz kalalı sevgiden çoktandır yetimim ilgiden
Beni senden beni dertten beni herşeyden koruyacak kimse yok çoktandır
Öyle yalnızım ki gülyüzlüm gideli ah yağmur içimi sana dökeceğimi birgün
Düşünsem inanmazdım ama beni senden daha iyi kim anlarki ahh yağmur