Refik Kestem - Umutsuz Sevda

Ve yine aynı şey oldu yine çaresiz umutsuz bir sevda gömüldü yüreklerin mezarlığında.
Öylesine yıkıcıdırki bu isyan bile etmeye güç bırakmaz insanda, neden niçin bile diyemezsin
Uffffff! Kalemin bile tutulur yazamazsın tek bir satır.
Gözlerini yazsaydım ellerini seni yazsaydım bebeğim seni ...

Düşlerim düşlerim yok artık yani hakkım yok düşler kurmaya
Sen ben ve kocaman hemde koskocaman sevgimiz uzaklara gidiyoruz kimsenin bizi bizim kimseyi tanımadığımız yerlere.
Koşuyoruz hiç yorulmadan mutluluktan yorulmaya vaktimiz
Yok bir orman kenarı yemyeşil çam ağaçları heryan hepsinin kokusu muhteşem ama senin kokunu bastıramıyorlar bende.
İstersen şu yandada bir nehir olsun ne dersin sevgilim..
Küçük bir ev kurarız sen evi toparlarsın yavaştan ben ormanda
Çalışır sana bakarım ........... tamam devam ediyorum yazmaya
Özür dilerim gözyaşım kağıdıma düştü onu kuruladım .
Olmayacak şeyler düşlemek ne çok acı veriyormuş meğer insana
Gitmeliyim uzaklaşmalıyım senden yüreğinden sanada banada yazık yazık bu hayata yazıklar olsun sevdiğinle olamadıktan sonra ne anlamı var Ne ne için yaşamalıyım kime ümitlenmeliyim
Sen olmasan olurmu olurmu adalet bumu sen olmalısın bende
Ben ölmeliyim senle seninle anlıyormusun son nefesimde yüreğimi verdiğim sevdiğim ömür verdiğimle ölmeliyim.