Refik Kestem - Son Nefes

Sordum kendime defalarca gören gözler mi mutludur en çok
Yoksa gözlerin göremediğini görebilen gönüller mi?
Ben seni gönül gözümle gördüm
Ben seni gönlümle kucakladım sardım kokladım çektim içime
Kimi zaman nefes nefes kimi zaman damla damla kandım güzelliğine

Bir gün doğan güneşle şafağım bildim seni
Sana açtım ilk gözlerimi senle duydum kuşların O'nu zikredişini
Sen bende madde oldun sen bende mana
Bir gece yıldız topladım çiçek çiçek gökyüzünden
Getirdim sana verdim ellerini içtim gözlerimde
Omzuna yasladım ömrümü orda kalsın hep dedim
Ne zaman darda kalsam ne zaman bunalsam acımasızlığında yaşamıın
Huzur bulmaya gelirim sana olur mu olur mu sevgilim.?

Doğduğum yeri bilmiyorum gibi başkalarından işittim hep
Ama öleceğim günü bilmesem de öleceğim yerden eminim
Yanında yanı başında belki kollarında belki gölgenin sıcağında
Bildiğim tek şey son nefesimi de sana doğru vereceğim