Refik Kestem - Seviyorum Be!

Şöyle uzanıyorum yatağıma her gece
Yatağıma dediğime bakma
O yatakta emanet, ömrümün emanet olduğu gibi
Günü geldimi vereceğim asıl sahibine
Parmaklarımı kenetlediğim ellerim başımın altında
Kapayamadığım gözlerim eskimiş ahşap tavanda
Belki inanmayacak, abartı diye adlandıracaksın ama
Yüreğim göğsüme sığmıyor
İçimdeki sevgin, her geçen gün büyüyor..büyüyor..büyüyor
Arada bir nefesim dikkatimi çekiyor, öyle hızlanıyor ki
Soluk soluğa kalıyorum hayalimde güzelliğinle
O an neden yanımda olmadığını,saramadığımı, koklayamadığımı,
Seni , sevgilimi , ömür verdiğimi , benden esirgeyen mantığı Sorguluyorum , yargılıyorum , kızıyorum , sövüyorum
Seni delicesine seviyorum be! Seviyorum..

Gece sessiz , ama hasretin , ama senin özlemin çığlık çığlığa
Bilmiyorum kaç geceler sabaha yakın saatlerde,
Hayalinin sarhoşluğuyla sızıp uyuyabildim
Oysa ki göğsümde uyuyan sen,
Ciğerlerime çektiğim saçlarının cennet kokusunda
Nasılda huzur bulmak vardı kim bilir?
Bu düşünceler yoruyor beynimi artık
Çaresizliğin girdabında başım döne , döne iniyorum en dibe
Sensizliğin , kimsesizliğin taa en derinliğine
Seni delicesine seviyorum be! Seviyorum