Refik Durbaş - Karanlıkta

Işığı söndür. hadi yanıma uzan
Seninle eskiyorum hadi uzan
Gün çoğalırken yüzümüzle
bir roman kahramanını yaşıyaraktan

Gece ıslak ve su kadar dalgındır
Açılırken koyu bir derinliğe pencerem
Çünkü herkesin içinde hep aynı saksafon
Ölümden kollarını taşıyaraktan
Yürür eskiyen sıkıntısını
Sen korkma. alışkanlıktır gittiğimiz bizim
Hadi uzan biraz öpüşelim
Hadi uzan

İşte evimiz, aydınlığa çıkıyoruz.
Yolumuzun bittiği bir akşam korusunda
Artık her şey uzanmaktır sevgi nerde
Hadi uzan biz ölelim
Hadi uzan