Refik Durbaş - Kar Altında Bir Sabah

Ağzında yasın gülleri
Tuğladan çocuklar döküyor
Kar altında bir sabah
Toprak kokuyor nefesi

Silmiş künyesini haritadan
Taze bedenler yontuyor
Kar altında bir sabah
Kederin ve aşkın dülgeri

Ruj ve kelebek mimarisidir
Geçmiş günlerden düşen alnına Kar altında bir sabah
Erkenden aydınlanıyor kefeni

Bulutlar ve yaralı kuşlardan
Serin mezarlıklara
Kar altında bir sabah
Gül ve rüzgardır yağan şimdi

Kim anlar şairlerden başka
Çürüyüp solsa da şiirler
Kar altında bir sabah
Ölümün yüzündeki cevheri