iki elinle
savunmasız
ne varsa
düştün ardına
oysa
kan kırmızı bakışlarını süzen
yoksul bir sokak ucuydu kalbin
teninde yeri olmayan
suskun çığlıkları uyandırıp
kırık dökük
bulup getirdikçe
çocuk pusularımda kuşatıp
yoldun üstüme
sarmaşık sürgünü bakışlarını
unutuldukça eskiyecekti
aklına düşürdün yine
suç sayılan karanfilin
tomurcuk halini