Pierre Reverdy - Kuru İskele

Ağaç dalları arasında ağlayan maske
Bitmiş bir karnaval gecesinde
Yaşlar akıyordu kımıltısız gözkapaklarından
gülmenin acının ve özlemin gözyaşları
Gece yarısı
yeniden boyanıyor her şey
Yeni bir gün başlar
Eve dönen bir sarhoş
anlatır sokağın kapılarına kendi öyküsünü
Acılı öykü
Onunla birlikte sabahın ışıkları
Yağmur yağar ve parıldar gözkapakların
Hırıldayarak sular kaldırımları ağaçlar
Ve bakarım burun deliklerinden yolculuğuna gecenin Bulut sürüsü koşar solgun gökyüzü üzerinde
kendilerini sokak lambalarına asanlara
Cana yakın olacak düş
Ama yüzün acımasız
Maske
Gülüyor düşünerek iç karartıcı ertesi günü
Geçerek yankılanan kaldırım taşlarını
Gölgenin koyulaştığı sokak köşelerinde
Yukarda parıldıyor bir ışık
Rahat mı rahat
Nerede seni çeken, seni bekleyen barınak
Hiçbir şeyi korumuyor gece
Ama gökyüzü
Senin için bir boş konuttur belki.