Perihan Baykal - Son Sayfa

Ucuz bir romandan kalma yanağımdaki iz
sıyırıp alıyorum oyalı bir mendile
elektronik müzik ritminde

Karanlık bir sokaktan geçiyorduk
bütün perdeler sımsıkı çekilmişti
sokak lambaları kocaman gözleriyle bakan
kirli boyunlu çingeneler
bir kadın Portekizce ırlıyordu
nerden geliyordu ses bilmiyorduk

Çevir son sayfayı tabula rasa!

Dökülen mürekkep
yırtılan kağıt
kirli parmak izleri tuşlarda
durmadan bir telefon çalıyor
derinlerde
çözülen buzun sesi
ırgala ateşi

Örtüsünden sıyrılmış gökyüzü
plastik çiçeklere yağıyor