Perihan Baykal - Serencam

Adak tarlaları, kuzgun siyahı serencam
ya nadasındayız ömrün
ya da soykasıyız bir demin
sırrını çaldık gölün, kırdık aynaları
son görüşümüz oldu yüzlerimizi

Bu yüz, bu eller bizim değil
düşlerimiz ayrı düştüğünden beri
falcı kadın yalan söylüyor
kirli sesi, tırnakları, çürük dişleriyle
ürkütüp Lorca'nın sonelerine konan
gözümün bebeği serçeleri

Bir mağara açtın içimde
sarkıt dikit tastamam soğuk soğuk terleyen taş
duvarlarında kavı açılmadık
kuzguni bir aşk & kanıyor
boynumdaki doğum lekesi

Kırılırken çölde nergis'in sureti
uluyorken ormanda yedi başlı dev
kat sesini sesime, gel
dudağında sahte gülüşleri silen
ıslak bir ıslık & elbisemde
yıllanmış şarap lekesi

Öp beni korkularımdan
kuruyorum yeniden saatleri