Perihan Baykal - İstanbul Hatırası

Gözüme aşk battı kör oldum!
bak bu burçlar benim körlüğüm
bu lamartin caddesi, bu ıssız göl
bu serap, bu sâdâbat, bu kız kulesi

Bir renga gibi akıp gitti yaz
alevden çiçekleri o haz göğünün
al işte istanbul hatırası
bu gelin teli sarıyerden
gümüşüne keder bulaşmış bu seher
kalem kaşlı bu maçka yokuşu
melâli de bilir helâli de

Düdenlerin suya yürüdüğü sevişgen gün
sonra o tan kırmızı jelvera gölgesi sonra bu kan kokusu bu kan kokusu

Bir soluyan faytondu ne zaman geçti sorulmaz
bilinmez ne zaman soldu lülesi çeşmelerin

Altın ateşte sınanır dedi bir ses
acıyla yontulur elmas

Sana söz!
şehrin sustuğu yerden söyleyeceğim seni
son nefesimle
yakacağım kıyıları başladığı yerden
anavaşyanın

Bilirsin rüyalar itirazdır kara geceye