Perihan Baykal - İlla'h!

Gülü düşünür gül olurum bülbülü sen
insan bir pagan rüyadır bazen
tanrının gördüğü

İ(di)l…

Taylar suvarıyorum içimde kıvrak, doru
değiyor gazelim bengi suyuna
diriliyor yeşil, hâreleniyor ebrû

Dışarıda yüreği ağzında felfelek nisan
amber dilli, bela dilli, santuri
ah o dizgin tutmaz küheylan, o mavi
gecenin satenine yıldız diken kılaptan

Ve illâ'h
papirüs kıyısında sır kokan nil
ağzının buhurundan süzülen
o sonsuz lil…

Bütün kiplikleri kıran sırça teber!

Lâ
Başkaldıran bir eda var sesinde -ama kime-
o hep yanıtsız soruya yanıt -ama hangi soru-
tadın damlıyor içime
-şıp, şıp!-
akan suyun billursu serinliği

Bu gece üç kat daha bilge bizden
tenimiz: bütün dilleri bilen dilsiz

Çıkar batıklarımı derûnumdan, çil çil
birer birer
hadi ov lambayı, çıksın cin!
biledim bütün dilekleri

Âh!

Dilini unutmuş bir ezberim şimdi
ezberini unutmuş bir leylî

Ve illâ'h
bir gülün iç çekmesi
aşk ile iç çekmesi bir gülün
kızıl bir uçurumun tarifsiz derinliği