Özlem Akın - Kendime Kavgam

Hasretin büyüyor göz kapaklarıma vuruyor içimin yangını
Vazgeçemiyorum yüzünden aklımda işte, küfrediyorum günün her saatine
Kelimelerim sızlıyor yokluğunda parmaklarım karıncalanıyor
Kapımı pencerelerimi açık bırakıyorum belki gelirsin diye

Bir kere dokunsan geçecek sanki tüm kanayan yerlerim
Sanki çeksem kokunu ciğerlerime,çiçekler açacak göğüs kafesime
Yokluğun zannettiğimden fazla soğuk,ısınmıyor ellerim
Ama artık geçmek zorundayım senden, çok ayıp ettim kendime

Her yere götürüyorum seni,fakat sende bırakmışım kendimi
Son kalan umuduma ağladı sokak lambaları
Titredi rüzgar okşarken bedenimi
Biliyordu çünkü hepsi, asla gelmeyeceğini