Özlem Akın - Adını Koyamıyorum 2

Geliyor buğulanmış anılar gözlerimin önüne
Kokun ciğerlerimde gibi halen
Yabancılaştı iyice ruhum bedenime
Adını zikretmeye de varmıyor dilim
Sanki bu odanın içinde tutsak gibiyim
Isıtmıyor nefesin ellerimi
Tebessüm etmiyor fotoğrafların yüzüme
Sessizliği ile boğuşuyorum duvarların
Tam da sabahın beşinde
Uyumam zaman alıyor artık geceleri
Başım boynunda değil diye
Bile bile attım kendimi ateşine
Canımın yanacağını bile bile
Diyebilirim ki ‘Ölümüm kendi ellerimden oldu'
Çünkü sarılan bendim katilime