Özge Özgen - Kelebek

Sen şimdi
Deniz kokusuna düşen anıları gör birde
Kalp hizasından aşağıya doğru savrup giden.
Kuşların tırtıllı kanatları olsaydı diyorum bazen.
Yürüyüp gitmesini de bilirdi duvarına astığım kelimeler.
Kalbim kaç kış geçirdi ellerinde
Biliyor musun?
Hayatı törpüleyen kelebekler ölürken dışarda,
İçeriye doğru koşar adım sürüklenen bir yol var burda.
Su akıyor,
Yağmur kuruyor,
Rüzgar kırıyor olduğu dalı.
Ağrısı olmayan bir kadın gördün mü hiç?
Yada ayakları yukarıda olan bir adam.
Herkes hayatın içinden geçiyor.
Sonra bir şekilde büyüyor işte!
Ölümün
Eli , kolu mu var..Çok yakın anne!
Çok yakın ..