Özge Özgen - Fondöten

Bir yarayı kapatıyorum diğer yaranın üstüne
Bir fondöten ten kaç kuruş ediyor anne!
Yüzümü yıkamayı senden öğrendim
Ve çıplaklığımı örtmeyi de
Geceyi yıkıyorum kurşun bir kalemle
Bir çok iz çıkmıyor işte!Tam güneşi tutacaktım ki ellerimle
Bozuk para gibi harcadılar kalbimi
Göğsümden geçti ölü kuşlar ..Hem ben öylesine
Bir yağmurum bel kemiklerine kadar ıslandım
Sonra susturdum omurga kemiklerimi
O sebeple 'çıt' sesinden başlayan kelimeler benim değil ..Ve ne zamandır
uykusuz gecelerime ekmek kırıntıları bırakıyorum
Soğuk bir taşın üstüne yığılmış incecik bileklerim kesiyorlar
Siyah bir kültablasından ciğerimi yakıyorlar
Tam burda duruyor hayat Ağrı gibi birşey bu
Geçmiyor da ..Bir ara
Sustuğumu sanmıştım ama,
Baktığımda ardıma
Ne çok şiir kustum sayfalara
Ne çok yara bandı bandım ağrıyan yanlarıma
Bir daha anladım,
İyice anladım,
Öyle geçmezmiş..Ha bir de şu dirseği çizilse
Yara sanan kadınlar var ya,
Şiir onlara çok fazla ..Hem zaten
Her yanı acıyan bir hikâye de olamayacak kadar güzeller
O yüzden söyleyin onlara
Bunu da transit geçsinler ..Şimdi sorarsanız bana
sen bu işin neresindesin diye?Müjgan'ı da alıp gidiyorum..