Özge Dirik - Papatya

Zamansızlığımdandır güzelliğim.
Yol kenarını mesken tutan papatyalar,
Kurtaramazlar canlarını,
Dikkatli çocukların tutkularından.

Bütün yapraklarım “sevmiyor” diye,
Ucuz bir hediye olamam gerçi,
Ama bilinir ki;
Ne zaman bir çiçek dalında kurusa,
Bir sevgili daha çok üzülür.

Yüzünü görünce onun,
Ne de çok isterdim incinmesin.
Benden önce sen ispiyonlasaydın keşke
Başka bir adama harcadığın sevgini.

Kırmızıyı esirgemeyen çay bardaklarının
İnce bellerine dayanamadan,
Beni de aldatıyordur belki,
Sevinince terleyen parmakların.