Ozan Koç - Yaralı Asker

Bir duman kalktı o sabah karşı cepheden,
Yedi kurşun yedim akşamına bi kahpeden,
Gözlerimi açtım ansızın gecenin ortasında,
Kendimi buldum yaralıların tam ortasında,
Ölemem ben vatan gidiyorken elden,
Kalkma dedi çavuşum daha çok erken,
Bir mektup yazdım karanlığa sabah çökerken,
Dertli bülbüller memleketimde öterken,
Duydum tertibim alnından vurulmuş,
Meğer düşman ne de çok kudurmuş,
Saldırmış gece gündüz su bile uyurmuş,
Arayan elbet belasınıda bulurmuş,
Alıştım buraya oldu bir hafta beş gün,
Sen ağlama sen üzülme kardeş gül,
Görüyorum kaybetmişsin sağ bacağını,
Unutmasın düşman birgün hesap soracağını,
İyileştim artık bu yolun sonunda şehitlik var,
Komutan çağırdı evlat sana kutlu görev var, Bir an yüreğim anama gitti babama yârime,
Haber salın üzülmesinler benim yerime,
Aldım silahımı elime son kurşunuda koydum,
Yârime son kez baktım cebime koydum,
Kavuşur gibi koştum şanlı bir zafere,
Layık oldum o gün Kürşad'a Mete'ye,
Önce iki ingiliz sonra üç beş fransız,
Ölüme koşan olur mu hiç akılsız,
Arkadaşlarla aldık cepheyi sancağı çektik göklere,
Düşmana değil tüm cihana göstere göstere,
Namerdin biri saklanmış bir ses duydum,
Acı çeken bedenimi yerde buldum,
Ben bir yaralı askerdim peygamber geldi uykuma,
Şehit oldun dedi bana şanlı bir vatan uğruna,
Görüyorum annnem ağlarsın benim için,
Vatan sağolsun diyorsun ama yangınlarda için,
Ben Türk'üm anne bitmeyen bir savaştayım,
Ben Kürşad'ın vatan diye düştüğü yaştayım.