Ozan Ceyhan - Hayatımız -II-

Hayatımız -II-
Gar'ın merdivenini dört nala çıktım
Lojman tarafı kalabalık çok korktum
Rayların içinde duran çantaya baktım
O an yandım kahroldum acım tarifsiz

Üstü gazeteyle kapatılmış annem yerde
Donup kaldım çocuk bedenim elem içinde
Gözüm bir an aradı,küçük bacımız nerde
Dört aylık,ayağı kopmuş hepten şanssız

Eksik duası kabul oldu sevinçten coşardı
Kızı çok değerli aksırsa doktora koşardı
Bizi anasız koymayı bir şekilde başardı
Sonsuz acıların ortasına düştük süresiz

Hanemize ateş düştü tüm acılar çullandı
Bacımın kopan ayağı anamızla yollandı
Çocuksu hayallerimiz bir çırpıda sonlandı Aile tarumar,beş kardeş kaldık sahipsiz

Yıl 1955 en büyüğü bendim on yaşında
Bir anne lazım dendi çocukların başında
Kim ne yapabilirdi ki,akıl verme dışında
Babam memur,çok düşündü o da çaresiz

Kız kardeşimi büyük halam kabullendi
Bir sebeple onun mağduriyeti önlendi
Bize de İstanbul'a gideceğimiz söylendi
Babam ağlıyordu izah etmem imkânsız

Bir ay geçti geçmedi İstanbul'a çağrıldık
Dört kardeş ayrı ayrı ailelere dağıldık
Kardeşlerimi sarılarak öptüm ayrıldık
Acılar içindeyim çok geceler uykusuz

H.Paşa&1983