Ozan Ceyhan - Çal Gönlüm

Çal gönlüm
Neyine güvendin düştün yollara
Bilmediğini danışmadın kullara
Tutunma düşersin ince dallara
Beni bırak tek başına kal gönlüm

Gözün kesiyorsa yolundan kalma
Tahmine dayanıp destursuz dalma
Ben bıktım usandım aklımı çalma
Olanlardan biraz ibret al gönlüm

Birini ölesiye sevdin ne oldu sonun
Hayatını zehir ettin benim ve onun
Göremedin ters tepti aptal oyunun
Şaşkınım bu ne biçim hal gönlüm
Demek ki çok sevmek kâr etmiyor
Sevenin sevilenin çilesi hiç bitmiyor
Ne yapsan boş şansın yaver gitmiyor
Akşam olmuş hayallere dal gönlüm

Hayra alamet değil mekânsız kalış
Kötü bir rüyadır de unutmağa çalış
Ben tövbekâr oldum gel sende alış
Zorla güzellik olmuyorsa sal gönlüm

Su gibi çağlarken bıktım duruldum
Eli eteği çekip bir köşeye kuruldum
Ceyhan olmaz deme inan yoruldum
Git kendini taştan taşa çal gönlüm

İstanbul