Osman Namdar - Aşkıveda

AŞKIVEDA

Ellerin bir elmayı ikiye bölüyor, elmas
bir bıçak yerine. bölüşüyoruz kuşları
kardeşçe kardelenlerle birlikte
yaz gelir, diyorum. kirinden arıtılmış bir sesle

Sen yükünü doldurup küfene, gidiyorsun
peşinde sokak köpekleri, ağır aksak.

Sert, kokulu, sulu elmalar ayarında bu sevgi
görüyorsun, diyorum. gün yalpıyor alnında
durmadan yürüyorsun, dalgalar siliyor izini kumlardan
yüzünde eksik mevsimlerden kalma bir yaprak.

Aşk, diyorum; iğne atsan yere düşmemektir,
oksijeni bol bir hava solumaktır ya da.
diyorsun ki elveda,
birden akşam oluyor sularda.