Ömür Yılmaz - Sonbaharda Aşk

Mevsimlerden sonbahar aylardan eylüldü seni tanıdığımda,
Hayatımız kesişmişti beklenmedik anımda,
Bütün kızlar sen olmuştu gözümde,
Adın hiç düşmüyordu iç sözümde,

Gittikçe sarıyordu bu tutku beni,
Kalbim çıkıyordu yerinden görünce seni,
Bir gün dedim ki söylemenin tam yeri,
Bir türlü cesaret edemiyordu açılmaya bu deli,

Yavaş yavaş belli etmiştim kendimi,
Ama biliyordum sendeki yerimi,
Hele gelip girince arkadaşça koluma bir gün,
Kanatlanıp uçuyordu bu yürek o gün,

Gönül ferman dinlemiyordu hiç,
Heves diyordum ama geçmiyordu hiç,
Sonunda ne olursa olsun,
İyi kötü bu işkence bir son bulsun,
Nihayet söyleme vakti gelmişti sana,
Bir cevap ver istedim bana,
Susadı bu can sana kana kana,
Bitti köz oldu ten yana yana,

Cevabını beklediğim zaman,
İçim içimi yiyordu an be an,
Çok da ümit etme sakın aman!
Ama gönül de hiç vermez ki aman,

Ecelle burun burunaydım sen giderken,
Ölüme kafa tutmak geliyordu o an içimden,
Her adımında ömrümden ömür giderken,
''Senle olmaz asla'' deyince sen,
Kapıyı çarptığında bittim ben.

Ömür Yılmaz