Ömer Fırat - Önce Yapraklar Sarardı

Önce yapraklar sarardı
Ardından kaldırımlara düştü hüzün
Sonrası yağmur,sonrası soğuk bir sessizlik
Ayrılık bu kadar mı yakındı ellerimize
Bu kadar mı güler yüzlüydü ölüm
Yarınlar bu kadar mı uzaktı düşlerimize
Ve hüzün bu kadar mı aşinaydı bize
Şimdi her gün umursamadan baktığım şu saat
Niçin bu kadar umurumda
Niçin duruyor karşımda susarak
Niçin hep aynı yerinde?
İçtiğim su neden bu kadar tatsız
Yattığım yatak Bu oda bu masa,
Can dostum kalem kağıt,
Neden bu kadar uzak?
En sevdiğim çiçek neden açmıyor bugün
Neden çalmıyor telefonum?
Ve ayakkabıların neden her zamanki yerinde yok
Gözlerin neden gözlerimde yok?
Yüreğim donmakta ey can...
Oysa dışarıda kar yok. Yağmur da yok halbuki
Ama gözlerim ıslak duruyor
Hissediyorum;
Bir şeyler bitiyor...
Kelimeler düşüyor dudaklarımdan
Saçmalıyorum belki.
Bir değirmen gibi öğütüyor içimi sensizliğim
Yalınız bir 'ahh'sedası tek dostum
Bir de senden kalan derin sessizlik...
Bir bahar ki içimde bıraktığın
Çiçeksiz,yapraksız…renksiz
Önce yapraklar sarardı;
Ardından düştü kaldırımlara hüzün
Sonrası yağmur,sonrası sensizlik
Sonrası soğuk bir sessizlik.
Önce yapraklar sarardı
Kırıldı dizleri umudun
Ayrılık yine bana kaldı
Ve Önce yapraklar sarardı.
O çok sevdiğimiz kuşlar uçtu gözlerimden
Sonrada sen Uçup gittin ellerimden...