Oktay Tem - Nihavend Mektup

Sevgilim,
Hatırlar mısın beni bir zamanlar,
Ne kadar severdim seni.?
Hele gözlerinin içine başka hayâl girmesin diye
Nasıl da korkar, verdiğin bir demet yasemeni,
Aşkımın tek hatırası diye nasıl da saklardım....

İsteseydin, bin gül çıkarırdım sana kalbimdeki külden.
Ya şimdi? ..
Ayrılmak ne kadar zor, unutulmak çok acıymış..
Ama inan ki, unutturamaz seni hiç birşey,
Unutulsam da ben...

Sanki,
Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar gibiyim.
Yine de, kimseye etmem şikâyet, ağlarım ben halime..
Yine bu yıl ada sensizdi, içime hiç sinmedi..
Bir ara, körfezdeki dalgın suya baktım,
Geçmiş gecelerden biri duruyor mu? diye...
Ama anladım ki,
Sensiz her gecenin sabahı olmazmış meğer.

Gözleri aşka gülen sevgililer, el ele,
Yildızların altında dolaştılar bütün gece.
Onları kıskandım, kıskandım... Artık iyice inandım ki,
Ayrıldı gönül şimdi yine bir tek eşinden....

Mihrabım diyerek sana yüz vuruyorum, ne olur,
Anla artık, anla beni...
Ağlamakla, inlemekle geçen ömrün,
Gündüzü seninle, gecesi seninle...

Bana, aşka gönül verme, aşka inanma,
Kadın bir gül, aşk bir mevsim dediler...
Ama, kalbe dolan o ilk bakış unutulmaz ki...

Hem daha doymadım sana ağlıyorum yana yana..
Çünkü, günlerdir içime çöktü ayrılık..
Artık senin adını, zehir saçan aşkını unutmak istiyorum.
Unutamazsam? ..
Bir ihtimal daha var, o da ölmek mi bilmiyorum? ...

Fırtınalar koparsa kopsun,
Elveda hatıralar...
Elveda bütün gençliğim...
Elveda.....

Marmaris (1995)