O zamanlarda aynıydım
Hep farklıydım
Öğrenciydim
Ellerim ceplerimde gezerdim teneffüslerde
Öğretmenlerle sohbetlerim hiç eksilmezdi
Kimse bana kızmazdı
Neden ellerin ceplerinde diye
Karakolda hariç
Hoş karakolda da çıkarmadığım oldu
Tartıştığım da
Öğretmenlerimin evlerine gider
Odalarında oturur
Çaylarını da içerdim
Ama saygısızca değil
Biçarede değil
Tartışırdım adabınca
Çalışkandım
Başarılıydım
Derslerim hep iyinin üstündeydi
Her şeyimle bendim
Şimdide aynıyım
Değişmedim
Bir numarayım
Benle dolaşmak
Benle arkadaş olmak
Bir ayrıcalıktı