Okan Savcı - Ayrılığın Başkenti

seni yakasım geliyor ankara
kopardın benden onu..
zalimsin...
çaldın gençliğimin en güzel yüzünü
alıp da sevdiğimi benden
kimlere hediye ettin?

bir mart gecesiydi..
dostun biri gitar çalıyordu evde
onunla ıslanıyordu gözlerimiz..
ağlıyorduk..
hatırlıyorsun değil mi ankara?
Devirince masadaki kadehleri
biz de devrilirdik geceye...
sevdiğim ve ben senin kollarında uyurduk...

şimdi yollarında yürüyordur sevdiğim
terminalde otobüsün kalkmasını bekliyordur
ya da metroda yalnız başınadır
belki de sinemada bir ayrılık filmi izliyordur...

evinin önünden geçtim az önce kimsesizdi çankaya..
ben sigaramı yakıp
yürüdüm elim cebimde
Senin diğer adın ayrılıktır ankara...

bıraktığım gibisin hala
yalnız bir adam gibi titriyorsun
yine heryeri ayaza çevirmişsin
bu kadar soğuk olma ankara!
sevdiğim üşümesin...

söyleme sakın
bilmesin buralara uğradığımı
uykuları kaçmasın
tüm mutlulukları ona ver
sevdiğimi affettim ankara!
esmer kız ağlamasın...

sen tanırsın o esmer'i
adını yazdım yürüdüğüm her kaldırıma
onu sana emanet ettim
sevdiğime iyi bak ankara.....