Oğuz Düzgün - Sen Var Ya Sen

Sen var ya sen
Gözlerimin ta en uzak millerine kadar
Kaç milyon kilometre ruhumun derinliklerinde
Kainatımın sonsuzluğunda
Esip geçen bir rüzgar gibi körpesin
Bakışlarının sadeliğine adayım
Akşamların kuytuluğunda terbiyesizleşen
Nefis canavarının fısıldadığı yanlışları düzeltensin
Yürek kokan şiirlerimi şiirselleştiren
Ve ruhumu küreselleştiren
Kaçamak ve sınırsız kalp çarpıntılarımın
Tam orta yerinden fışkıran okyanussun
Sen var ya sen
Ürkekliğimin at nalı koşuşunda yumuşak bir jokey
Ve kaçışında düşüncelerimin senden
Devleri dizginleyen kırbaçsın
Akşamların yıldız mevsiminde
Titrekleşen bakışmalarımda iki damla yaş
Boğulan ruhumda sensizlikten Sonsuza uzanan bir feryatsın
Leş gibi yıkıldığım yerde ölüme
Damar damar fışkıran hayatsın
Kalbim bir kalpten bir kalbe koşarken
Beni durdurup coşturan ezansın
Sen var ya sen
Hüzün akşamının gecesinde
Sabahı müjdelersin yalnızlığıma
Bakışlarınla vurup kaçarken
Aklımın en hassas yarasına
Kıpkırmızı gülleri sunarsın
Çıldırtırsın ayrılığınla
Vuslatınla beni parçalarsın
Haydi bırak bu masumluğu
O maskeler ardında bir canavarsın.
Ebedi vuslatı ararken gönlüm
Beni cehennemlere atarsın
Yine de şiirlerime ruh veren
Başlı başına dev bir ilhamsın
Başlı başına dev bir yalansın.