Nurettin Aksoylu - İnsan

Yalnızdın, acılarımız ortaktı, yanıp durduk
Sen Yakup'un ben züleyha aşkını arar olduk
Eğilmez başlarla yere değmemiş alınlarla
Zemheri gönüllerde, şefkati arayıp durduk

Kopan her feryadın, dillere ağıt oldu döndü
Kalbin kursağında harlanan alev oldu söndü
Gün karanlık, pusulasını şaşırmış bir yöndü
Söyle merhamet seni seveceğim hangi gündü

Penamı vursam pir senin divan sazın teline
Bağlar bozsam, yol açsam dağlardan inen seline
Çobansız kaldık, kurtlar mı indi koyun sürüne
Asırlardır hayal peşinde koşan kör gözüne

Dert çok pervasız söyle hangisini anlatayım
Kula, kul olduk darağaçlarında sallanayım
Doru taylar sırtında şüheda dosta çıkayım
İnsanım insan gibi ayak altından kalkayım