Nurettin Aksoylu - Dinmesin Gözlerindeki Yaş

Şimdi kır ellerimi, kır şimdi kalemimi
Tek kurşun sık alnımın ta ortasına
Karanlık gecelerin dehlizlerine at
Al eline kırmızı kalemi resimlerimi çiz
Kara duvarların yüzüne, kanımla yaz adımı
Parçalanmış afişlerin üstüne
Beddua etmem, ahlarım kan kırmızısı dudaklarına
Dinmesin gözlerindeki yaş, dökülmesin yeryüzüne

İnsanım aslım toprak
Vurgun yedim ey çiçek döküldüm yaprak, yaprak
Cehennem çukurlarına daldım her gece ağlayarak

Ağustos ayında zemheri kış vurdu sineme
Gri bulutlardan kanlar döküldü yüzüme
Söz mü geçti yüreğime, söz mü geçti özüme
Dolunayda sis çöktü soluk benzime

Beddua etmem, ahlarım kınalı ellerine
Dinmesin gözlerindeki yaş, dökülmesin yeryüzüne

Ey! Vefasız
Gemi direklerinde asılı kaldım
Korsan bayrakları çekildi üstüme Azgın dalgalar vuruyor gelgitlerde gövdemin üstüne
Karayeller boran oldu geldi üstüme
Zıpkınları yedim sevgili, kan oldum yeşil gözlerine
Gemi safraları gibi daldım okyanus diplerine

Beddua etmen ahlarım ince beline
Dinmesin gözlerindeki yaş, dökülmesin yeryüzüne

Kara trenler geçti, vagonlar parçalandı üzerime
Kırağılar çöktü paslandım her gece yüzüne
Bozuk para gibi harcadın rayların üzerine,
Ezildim, yayıldım, artıklarını yükledin üstüme

Beddua etmem, ahlarım ceylan gözlerine
Dinmesin gözlerindeki yaş, dökülmesin yeryüzüne

Masumca bir sevdanın hayaline daldım
Düşler ülkesinde masallardaydım sandım
Çiçekler pembe idi zakkumlar arasında kaldım
Zehri kırmızı lallar arasından ben aldım
Namlunun ucuna sürülen mermilerin hedefinde kaldım

Beddua etmem, ahlarım diken sözlerine
Dinmesin gözlerindeki yaş, dökülmesin yeryüzüne