Nurdan Ünsal - Kabuklu Yalan

çıkartımım yok
b&arındım gecede
ufuklar son&uçsuz
neyim kaldı
benden başka
aslım zehirmiş&bilemedim
panzehirim kendimim
hadi sav
ertele ölümü

baştan ayağa çamur
sırça köşkler ıssız&ışıksız
dökülmüş dişleri gülüşlerin
kalb-i nazarım kör
im koydum başına
adın gereksiz

artım eksim eşit
öylesine adaletsiz
öylesine sert
paslı ellerim
kenetsiz
uzak tanış köprüler
yarayı törpüler
sav yine
ölüm gereksiz

her kanatlı melek mi
bağır çıbanım bağır
serap yakar yıldız sönük&kahır
çöller ferah
kumda sabır
feryat taşta
bu kez de savuştur ölümü

çengele taktım nefesi
yüzdüm tenimi
çağırsam gelir mi
bağır nefesim bağır
bu soluk ağır

sözler uyaklı
utkulu
yaşam uyumsuz
tutkulu
kat kat sırları döküldü
ayan beyan yalanın
bilmek yük
gözlerim yoruldu&soydum
yalanın kabuklu
öyle gerçek ki
yalan gibi
öyle yalan ki
tıpkı gerçeği gibi
bu kez de savmak gerek ölümü.



13.01.2006