Nilgün Marmara - Düz - Bahar

Ben mi koştum bu hünsalığa?
Gece taşarken kadın topuklarından,
Bilerek ya da bilmeden sevdim diyenler,
Yasını kazarken yüreğimin.

Güz mü yanlış rengiyle?
Kışlar mı yaşam aralığı kadına?
Kutlandık ezgisi böyle uzak,
Yalnızlık, yalnızlık bitimsiz.

Gece: ipek dokusu çözüldüğünde
Ellerim: eksik cennetim benim.