Nihan Demirel - Kan Köpekleri

kıskıvrak yakalanmış
bir av olsam avcının elinde;
gözlerim buğulu için için...
direnir miydim?
son nefeslerim olsa
namlunun ucunda;
ötesi yok yaşanmamışın
bilinmez...
hep öyle değil midir bakış
bilinmenin kaçışı...
bir tatlı kaçık alem döngüsü;
sevgiler, aşklar...
nefrete uzak kaldım oysa...
son nefese karar kılacakken şimdi,
kaçmak çözüm mü?
ulumalar yalnızlığı çağrıştırırken,
şimdiyse, güçlüler karşımda;
kan köpekleri...

arkalarında nefret dolu gözler;
gücü mü yansıtır yoksa? ....
BAZEN KAÇIŞTADIR GÜÇ
KOVALAYAN; YARALI BİR AVCI...
ihtimalim olur; yaşam
kesinler yok olmuş
bir deneyin ürpertisini yaşadım ben,
kaçmadım, kaçamazdım...
bir çember; odağı ben
sadece...
kan dolmuş dolmuş gözlerim edalı
yalvarıştan uzak
düşünmeden bakmışım
saniyeler, ömürden uzun...
görmemişler beni...
görememişler fısıltılarından...

yol alışım; durgun...
bir ölüm pazarına daha
meydan okumuşum...
kurtuluşum; yalan sayfalar...;
istek vermiyor şimdi; hışırtı...
kaçsanda bu döngüden,
duraksasanda boş bakışlarında;
ÖLÜM, YOL ALMAK HEVESİNDEYSE EĞER;

SENİ VURUR...