Nihan Demirel - Bu Şehir

Mavi bir şehir;
İkiyüzlü sarhoşluk,
Çıplaksız birliktelikler,
Boğan gülümsemeler...

Kahkahalarımı bıraktımda geldim şehrimde...
Arkadaş burada herkes
Herkesle...
Tanımları; bu...

Benim şehrimde özeldi arkadaşlıklar...;
Dost dediğin; nimet...
Anlıyorum ki tanımlar; farklı...

Depremler oluyor bu şehirde...
Zamansız yalnızlık uçurumları yaşıyorsun...

Çığlıklarım, boğazımda düğüm...
Yutkunmalarım; sessiz...
Ne desen; boş...

Anlamsız; tartışmalar...
Seviyesiz; konuşmalar...
Bilmediğin bir dili nasıl konuşursun? ...
Susuyorum...

Susuyorum; zamanlarca...
Bir şerefi var, susumanın benim lügatımda...
Bu şehirde sustun mu; Ayıplar, sana kalıyor...

Benim şehrimde insanlar, yaşam için,
Burada, başkalarını yaşamsızlığı için
Mücadele ediyor...
Susuyorum...
Öyle ya; bu dili bilmiyorum...
Öğretmediler...
Şimdi de öğrenmek istemiyorum...
'Fırsat bu fırsat öğren' diyorlar.
Ve ben,
Bitkisel hayatıma geri dönüyorum....

Sevgi için yaşar insanoğlu...
Sevgiler, mutlulukları çağırır...
Mutluluklar, hayatları...
Bu şehirde;
İnsan; ayrı,
Tanımlar; başka kelimelerde soluklanıyor...
Sevgi dedikleri, çarçabuk,
Basit, hemencecik...
Değeri bu! ...

Hayat...
Hayat; bu şehirde çarçabuk! ...

Bu şehir...
Buşehir, üstüme üstüme geliyor...