sarhoş gecelerin ardından
bu kaçıncı
aynı rüya.
şehrin yanı başında
dev dalgalar.
kumsalda
zambak yüzlü insanlar.
elimi uzatsam
can havliyle
elimi tutacaklar.
ağızları yok,
dudakları oynamıyor
ama her yerde fısıltılar.
bir rüzgar esiyor
beni çağırıyor zambaklar.
sonra,
zambak kokan
tanıdık beyaz yüzler gerisinde
huzur veren sessizlik...