Nevzat Özkan - Umutlara Simit

yağmur çiselerken Galata'da,
ellerinde kamışlar,
sabırla
kısmetlerini bekliyordu
kirli sakallı oltacılar.
kovalarda,
tuzlarından arınmış
solumaya çalışan günahsız istavritler.
ve karanlık sulardan kısmetsiz
kısmetler çeken
kopasıca
onlarca misina,
köprüden iştahla atlıyorlardı suya.
yol istedi şehir hat vapuru
turist motorundan.
siren sesi ingilizce bir şeyler söyledi,
gibi geldi...
vapurun iki yanında
turuncu renkli can simitleri
sıra sıra..
ıslanmıştı Galata köprüsü
balık ve balıkçılar da...
vapura binmeden
rıhtımdaki simitçiden
akşam simidi aldı ikisi de gevrek.
üst katta büfenin yanında
bir masaya oturdu.
yeni dem akşam çayı getirdi,
sarışın bahriyeli.
simidin birini kopara kopara yedi,
dalgın dalgın dışarıyı seyretti.
gün batmak üzereydi,
ve cam kenarında zayıf bir martı
gökyüzünde asılı kalmıştı
rüzgara direnen kurumuş çamaşır misali.
vapurun ardında beyaz köpükler
kabardıkça kabardı.
köpüklerin ardından bakakaldı.
umutları ağırdı
kaldırmaya çalıştı,
hepsini sessizce denize attı.
daraldı yüreği.
umutların peşinden ikinci simit
köpürmüş sularla kucaklaştı..
zayıf bir martı
süzülerek,
hedefe doğru
son bir hamle yaptı..