Nevzat Özkan - Sanma

(sanma) yın ki
herşey sona erdi,
unutuldu,
kapanınca
gülümseyen gözleri.
hissedebilen,
her yerde onu görür
onu okur,
hala özenle yazıyor
kesik uçlu kalemi.
(cafer) di,
sonsuzluğa doğru
sessizce aktı gitti.
geride anılar
kahkahalar,
ve vadisinde silinmeyen izleri....