Nevzat Özkan - Kaybolduk

alaca karanlıktı.
belki sabahtı
belki de akşam.
süzülerek
iskeleye yanaştı
şehir hat martısı.
kanatlarına dokunacaktım
elimi uzatsam.
bir çığlık attı,
arkasında köpükler.
güvertede
uzun kısa gölgeler.
kayboldu
kayboldum
kaybolduk
karanlığın içinde.