Nevzat Özkan - Bekle-gör

mordu
beyazdı,
campanulaydı adı.
gözlerinin içi gülen adam
şefkatle
avuçlarının arasına aldı
toprağı tırnaklarıyla kazdı.
mutluydu campanula,
artık onun da
bir yuvası vardı.
çok uzaklarda her bahar,
yağmurların ardından
bembeyaz
masum çiçekler açtı.
bekle-gördü adı.
pencereden
hep özlemle baktı
gözlerinin içi gülen adam.
bekledi
bekledi...