Nesrin Naz - Kedi Ve Süpürgeci

Bu gün okula yürüyerek
Gitmek istedim.
Geçerken daracık ve
Hüzünlü sokaklardan.
Hanımeli ve yasemin
Kokularının arasından,
Uzaktan.. yer de yatan
Bir kedi gördüm.
Allahım..
Yerde bir can yatıyor.
Bu da ne dedim?
Yaklaştım yanına'
Hüzünlü gözlerini dikmişti bana.
Vücudu olmuştu buz gibi
Gerilmişti kaskatı bir yay sanki..
Ahhh'.kedicik dedim..
Gözlerim doldu.
Sana kim ne yaptı dedim de..
Vücudum taş oldu.
Belli ki zehirlenmişti..
Oysaki yaşamak onun da hakkıydı.
Kedi de olsa'
Alınan bu cana.
Yüreğim ağladı da ağladı.
Açtım çantamı yüreğim yanarak,
Çıkardım bir kağıt mendil,
Lanet okuyarak.
Tuttum bacaklarından '
Kaldırdım havaya.
İşte o anda anladım ki..
Hamileydi bu hayvan.
Ahh'kedicik '
Ahh'yavrucak..
Ahh'kadersizim dedim. Nasıl ağlamam ben sana..
Nasıl üzülmem..
Nasıl kahrolmam karnında ki
Bu canlara dedim'
Köşede duran çöpe attım onu'
Kapağını da köpekler paralamasın
Diye kapattım.
Kapattım da gözlerimden de
Yaşlar akıttım.
Bir adım attım..
Bana şaşkın- şaşkın bakan..
Bir çift gözle karşılaştım.
Bende yaşlı gözlerle ona baktım..
Dedi bana..
Teşekkür sana.
Bende dedim ona
Teşekkür sana da.
Elinde süpürge.
Süpürür durursun..
Alıp atsan bu hayvancağızı.
Kudururmusun? '
Ama dedim neylersin..
Yaşayan insana saygı kalmamış,
Ölü bir hayvana mı beklersin.
Baktı bana aval aval
Bende sandım kendimi..
Boş yere öten bir kaval.
Sonra eğildim baktım yüreğime,
İnsan olduğumu gördüm.
O zaman ben normalim dedim..
Anormal olan da..
İnsan olduğunu sanan,
Ama insan olduğunu unutan,
Şu insan fottokopisi dedim.