Nesrin Naz - Gece Yarısı Feryatları

Gece olur basar her yeri karanlık'
Sanki Yedikule zindanlarında bir tutsaklık
Duymaz sesimi hiç kimseler
Ne gardiyanlar nede mahkûmlar
Seslenir bana gecenin bir yarısı iblis!
'Ben gecenin öbür yüzüyüm, ben ölümüm'
Kahkahaları yansır hücremin duvarlarında
Aklını yitirmiş divane âşık olurum bir anda
Yosun tutmuş hücremin duvarları meğer
Yükselir burnuma doğru hafiften bir küf kokusu
Genzimi dağlar havadaki rutubet
Göğüs kafesim sıkışır alamam nefes
Lime lime olmuş bedenimin her yanı
Cüzamlı insanlar gibi irin irin akmakta
Bu yaralara hiçbir çare bulunmamakta
Depreşir bu sevdanın acıları her gece yarısı
Gecenin öbür yüzü gecenin karanlık gücü
Örter üzerimi bir kefen gibi
Sarılırım siyahlara bir yorgan misali
Bürünürüm karanlıktan pelerinlere
Görmesin kimseler yaralarımı diye
Sıkışır boğazım sanki mengenelerde,
İşkenceci başı hep hazırda beklemekte
Elinde kızgın demir sürekli yüreğimi delmekte
Ahh! ... Gecenin karanlık yüzü
Ölümün ikizi
Nasıl da alevlenir bedenimde ki deva bulmaz hastalık
Hep aynı saatlerde hummalanırım
Ateşlerde yanar kızgın korlarda dağlanırım
Buz gibi zindanlarda
Rutubet kokan hücrelerde
Defalarca adını haykırırım
Ellerimle duvarlara tutunmaya çalışırım
Ellerim kayar
Yosunlu duvarlara tutunamam ki
Islak duvarlar benim gibi ağlamakta
Sevdadan mı yoksa benim gibi'
Binlercesine şahit olduklarından mı bilinmez
Hücremin tavanından şıp şıp sular damlamakta
Gözlerimden akan yaşlar yüreğimdeki yaralara tuz basmakta
Beklerim sabah olsun bitsin bu çile diye
Doğan her güneşle
Atarım üzerimdeki siyahtan kefeni bedenimden
Yorgun düşmüş gözlerle bakarım aynaya
Kulaklarımda yankılanır iblisin sesi
'Ben gecenin öbür yüzüyüm
Ben karanlıkların efendisiyim
Ben ölümün kendisiyim
Bu geceki randevu gece yarısı onikide' diye.