Nesrin Göçmen - Yok Olmak & Dağlar Kıskandı Bizi

Yarım bir denizdim ben, diğer yarım sen olan
Aceleyle birleşince biz, okyanustu yaratılan
Sevdamızı okşayan dalgalarda, sevgi içinde yüzerdi
Mutlu, şen yunus balıkları
Büyürdü sularımızda hasret özlü, mercan adaları
.
Ya rengini gözlerimden almış kahverengi yosunlar?
Ya doğanın kutsal bestelerle sevdamızı fısıldaması?
Bu, öylesi tarifsiz bir doyumsuzluktu ki, ikimiz de
Bilemedik bizi gözleyen, bize imrenen zirvedeki gözleri
Oysa gün loşluğuyla gece karasının eşiklerinde
Kıskançlık nöbetindeymiş onlar
.
Bir ufukta tüterken kahve buğusu gözlerim
Diğerinde sevda yanığı dumanın yükseldi senin Kara kara bulutlar, hırçın rüzgârlar gönderdi üzerimize
Alt üst olacağımız fırtınaların başlangıcıymış bu meğerse
.
Eskimeyen eskiden kalmış sevda çatlaklarında sen aynı kalırken
İçimdeki kıskançlık közlerinde buharlaşmaktı benim mavim
Arkamızdaki izlerse nefret yosunları, inat çamurları
.
Çılgın sevgi dalgaları zorlanmakta sınırları
Eksilmiş ruhumla yorgun bedenimde boşa akan
Pınarlarda solarken sular, uyumakta renkler
Kurumuş, yıkıntı dünyamda korkularım
Can çekişen, karaya vurmuş umutlar

Ya her gün, az biraz yıkılacağım
Ya da bir gün, birden yok olacağım