Nesrin Göçmen - Yağmurlar Açtıran Kadın

Dostların nazarla delip geçtiler
Ocakta kor iken pişmiştin soya
Savrulunca küller birer hiçtiler
Menzile kaçmıştın doğarken aya
.
Geçmişe mezar kaz çiçek tozundan
Tomurlar açılsın senin özünden
Denizler tutuşsun sevda közünden
Mehtapta kanarken sessizce koya
.
Umudu ekerek yeni yaşam kur Aşkınla sevgini toprağa savur
Kökten çiçeklere renklenince, dur
Teninde örsünler cennetten oya
.
Yağmurlar açtıran gizemli kadın
Güneşten renkleri üstüne takın
Esriyen ışığın hırkası yakın
Evrende açarsın düşünce suya
Hapisli günlerin bitmez değil ya
.