Nesrin Göçmen - Kökler

Kümes görür, gözlerini hırs bürür
Taze bir lokmadır tavuk tilkiye
Ayran suyu dökülürse bitkiye
Dal kırılır, yaprak düşer, kök çürür
.
Kök çürürse hepten köle bedenler!
İçbükey aynada küçülür evren
Coşkulu duyguyla dönerken devran
Bir bir döner mi ki koyup gidenler?
.
Pembe gözlüğüyle o bebeliğe
Bedeli ödenmiş bir umudum var Umut var da köke çıkan yollar dar
Uğruna giderim kör&ebeliğe
.
Güneşi boyarsan üşür ortalık
Mum dibinde yalan gölgeler artar
Artarken eğrisiz doğruyu katar
Ağarmaz yeryüzü bulanmış artık
.
Artık el sallasın çiçeğine dal
Kırk çanak çatlasın bir tohum için
Veda niyetiyle yelkeni açın
Martılar demesin bu gemiye 'kal! '