Nesrin Göçmen - Kâbil-i Rucû

Efendim hoş gelmişsiniz,
Geçmiş olsun dileğimiz.
Az, birazcık bekleyiniz
Hemen hazır reçeteniz.
.
İşte çıktı ilacınız
Yok hemen alamazsınız.
Proğram çalışır ağır,
Bilgisayar olmuş sağır.
.
Affedersiniz efendim,
Hani babamız Adem'in
İki de oğlu vardı ya,
Biri Habil, biri Kabil.
Habil'i değil Kabil'i
Şuraya yazar mısınız?
.
Kafasında olsun şapka,
Ve küçük bir harfle başla.
Yanına da çizgi lütfen,
Koy ''rucu'' da devamına.
Hayır değildir orucu
Dediğim sadece rucu,
Oldu bak ''kâbil-i rucû''
.
Hayır, bitmedi dur daha,
Demelisin ki sonunda
Okumuşum, anlamışım Ve rızamla 'ben' almışım.
.
Kızma hemen be arkadaş,
Suçlamadan dinle, yavaş.
Hani bizim Ankara'da,
Düşünmeden hep düşünen.
'Medusa'ya bakan var ya,
Bakan değil sanki derya.
.
Okuyup, imza attığın,
Anlamadan anladığın,
Kabul ettiğin rızanın
Bakana gider bir ucu
Adı da 'kâbil-i rucû'.
.
'Hangi dildendir bu meret? '.
Dememiş, hiç düşünmemiş
Bizlere emrretmiş hazret...
Ortalık zaten rezalet,
Ha bir eksik, ha bir fazla
Alıştı herkes na'solsa
Artıversin bir kaç imza.
.
Bilirim çekersin acı,
Zaman desen çok kısıtlı,
Ancak yok ki başka yolu,
Bu ilacı alman için
İlle de 'kâbil-i rucû''