Nesrin Göçmen - Güvercinler Ve Tren Sesleri

Bir zamanlar
yolcu olmasam da,
birini beklemesem de,
sadece seyretmeye giderdim
garları, istasyonları.
Kimi telaşla eşyalarını
ordan oraya taşır,
kimi bir şeylerle
açlığını gidermeye çalışır,
kimi de
heyecanlı gözlerle
gelecek birinin özlemiyle
yanar, tutuşur...
Nereye gider bu insanlar
ya da kimi bekler
düşünürdüm şaşkınlıkla....
*
Oysa,
Yüzlerden okunur
çoğu kez bu sorular.
Heyecanlı, mutluysa
sevenlerine kavuşacak
umutlarını çoğaltacak,.
acılı, yaşlı gözler
birilerinden ayrılacak,
hüzün yağmurlarında
sırıl sıklam ıslanacak...
Ardı, sonu olmayan
bir telaş, bir koşu......

Bir arkadaşım demişti
'Yaşamda küçük ayrıntıları
göremeyiz çoğu kez.
Bunları ayrımsadığımızda
ne çok şey öğretirler bizlere...
Tren istasyonlarındaki güvercinlerin
bir ayağının
sakat olduğunu farkettin mi? '
Neden dedim, neden sakat?
'Buralardakiler telaşla
görmezler konan güvercinleri
basarlar üzerlerine.
Zavallı yiyeceği bir lokma uğruna
bir ayağı sakat uçar,
kaybolurca...'
*
Aklıma gelmeyen bir şeydi.......
Yaşamda kaç kez
ayırdına varmadan
kaç güvercini sakatlamıştım? Utandım sanki kendimden o an...
Sıklıkla gittiğim,
gözlemlediğim yerdeki bu ayrıntı
neden dikkatimi çekmemişti?
Yaşamda kimbilir
kaç ayrıntıyı böyle
göz ardı etmiştim?
*
O gün gelecektin ya hani....
Bekliyordum
sabahın ilk aydınlığında
istasyonda seni...
Gelenlerin içinde
tanış bir yüz arıyordum...
Kaç tren geldi
kaç tren gitti o gün saymadım,
fakat sen
gelmemiştin, yoktun.....
Maviler karaya döndüğünde
ben seni hala bekliyordum
Yeşerttiğim umutlarımla...
Bekledim saatlerce
karanlıklarda ışığını,
seni bana getirecek
olmayacak özel bir treni...
Sonrası
nasıl gitti ayaklarım
nereye götürdü bilmiyorum....
*
Bu yerlerde bekleyenlerin de
beklenene
her zaman kavuşmadığını
o gün sen öğrettin bana...
Gidemiyorun artık
garlara, istasyonlara,
bıraktığım
sakat güvercinleri görmekten,
gelen trenlerde
umutlarını yitiren
insanları bulmaktan
korkuyorum...
Fakat,
uzaklarda güvercinleri görünce,
tren seslerini duyunca,
ışığımı beklediğim,
mavilerin karardığı,
nedensiz ayrılığın olan o günü
hala yaşıyorum
buruk bir tebessümle
dudaklarımda....