Nesrin Göçmen - Elveda Sevgili

Bilirsin elvedayı sevmem,
kimseye veda edemem.
Ayrılıklarım sessiz oldu şimdiye dek.
İkimiz de biliyoruz,
sevdik biz bizi tüm gerçeklere,
tüm ulaşılmazlıklara,
benim tüm direnişlerime rağmen...
Sen başrolü oynayan bir yönetmendin sevda sahnesinde,
bense iyi bir oyuncu değildim.
Senaryoya uyamıyor, saçmalıyordum.
Geri dönüp, baştan almak zorunda kalıyordun perdeleri...
Olmuyordu sevgili, ne kadar çaba versem,
ne kadar istesem de olmuyordu..
O kadar yıpranmış, yıkılmıştım ki şimdiye dek,
yıkıntılar eziyordu bedenimi, onamıyordum...
Geçmişte yaşadıklarım
bir, bir senin de üzerinde yoğunlaşmaktaydı...
İçimden gelen 'aynısı mı olacak' seslerinden
kurtulamıyordum.
Dostum, arkadaşım dediklerinden
paylaşamıyordum seni.
Onlara yazdığın her bir sözcük, her bir dize
dayanılası değildi benim için... Sana demeye kalktım, büyük tepkilerinde boğuldum,
güvenmediğimle suçladın beni...
Alışmaya çalıştım, mümkün değildi....
Sevdiğimi paylaşmayı öğrenememiştim.
Peşinde dolaşanlar, yüreğini sana açanlar
her geçen gün arttıkça ben geçmişimle kavgalıydım....
Seni de hüzünlerimle boğmaya başladım.
Düşünmedim değil çoğu kere
ben de dostun olsaydım keşke...
Onlar hep benden öndeydi sahnede,
ben figüran, onlar asıl oyuncuydu,
güzel oynuyorlardı rollerini...
Olmayacaktı sevgili veremez olmuştum bu kaprislerin, sitemlerin ortasında
sana istediklerini...
Ve almak istiyorum yüreğimi senden...
Kalmaz bilirim yeri boş...
Çevrende kaç tane var benim gibi,
hatta benden de iyisi..
Bu bir ne veda, ne de kopuş senden
beni anlamaya çalış
ve sus
bir şey söyleme,
sen söyleme....