Nesrin Göçmen - Düğün

-Mevlâna'ya saygıyla-

O aşk içre, ayıkken sarhoş gezer
Kendine çoğalır, sığmaz kendine
Ölüm dedikleri nedir ki
Düğündür O'nun için
Esrir O'na ney ile gudüm ile
Arınır tüm dünya nimetlerinden
Vahiy bilir, kendini sınar O'nda
Sağ eliyle O'ndan alır
Sol eliyle kula verir
Öylesi kutsal bir ibadettir ki
Döner kendi mihrabında, yüz sürer O'na
'Şeb-i Arûs' dur her saniye, O'nu görür
Bir doğal günün sonudur, bir kapı
Ufuktaki o kırmızı gül