Nesrin Göçmen - Aşk Ve Dost

Ne yapsak, ne etsek,
ne kadar dirensek de olmuyordu,
bir çekimdi bizi bırakmayan....
Sanki bir yasaydı oluşan iki yaşamda.
Biz kabul etmesek de, görmesek de
gücü vardı üzerimizde...
Kaçtık çoğu kez birbirimizden
unutmaya çalıştık ki, nafile....
.
Beni ona çeken güç
ne fiziği, ne sesi, ne kariyeri, ne nerede olduğu
ne şu, ne de buydu.
Yazdıklarıydı ona, buna, sevdiğine, sevenlerine...
Her dizede kendimi buluyor

daha da yaklaşıyordum o ruha...
Düşlerim süsleniyordu onlarla,
bağımlısıydım her imgesinin, her sözcüğünün
onlu geçen zamanlarımda...
.
Benim için o;

Bir sevdaydı şiirleri gönüllerde yaşayacak,
Sonsuzluktu mavileri apansızca varılacak..
.
Konuşurduk ondan, bundan birlikteliğimizde
iyi bir arkadaşlık, dostluktu kurulan bence...
Ne zaman o sevdaya değdikçe
içim titrerdi eskileri deştikçe..
Ne çok yıpratmışlardı onu,
ne çok kırmışlardı o kocaman yüreği...
.
Yaklaştıkça birbirimize korkular sarıyordu içimi
istemiyordum yitirmek onu asla...
Ne kadar da huysuzumdur bilirim de,
her mutlu anımda neden korkarım böylesi
bilemem oldum olası...
.
Bir gün sordu
'sen severken aldatıldın mı,
sen nedensiz terkedildin mi? '
gülümsedim her zamanki halimle
'bunlarsız geçer mi yarım asır'
dedim,

dedim ama kendime....
O da biliyordu aslında
ancak yine de soruyordu

laf olsun diye işte...
.
Anlatırdı, anlatırdı

yarım sevdalarını,
yitik umutlarını,

kırık düşlerini.
Ne büyük keyifti

yorumsuzca dinlemek onları.
.
Bir gün

bir hatunu sevdiğini,

bunu asla O`nun bilmeyeceğini
söyledi...
İçim cız ederek
' Ne kadar şanslı biri, gizlemen haksızlık değil mi? '
dediğimde

yanıt bile vermedi....
.
Tanrım, Tanrım ne olur

'O' ben olmayayım derken içimden,
o sevmediğim maskemi takarak

kendime bile dürüst olamıyordum.
Haklıydım kendimce güya
ben değil miydim sevdaya tövbe eden,
ben değil miydim aşka asla diyen?

Dedim ona;

'Ben dostluğu, arkadaşlığı

aşka, sevgiliye yeğlerim.
Benim için sen çok değerlisin,
senin mutluluğun beni daha mutlu kılar,
ancak istemiyorum

dost yüreğimiz kanamasın,
istemiyorum yitmesin,

yok olmasın'..

'Neler diyorsun,

tabi ki dost olduğundan sana
kimseye diyemediklerimi dedim,
neden yiteceğini düşünürsün? '

oldu dediği..

'Haklısın,

ancak inan senin yerin bir başka.
Ben seni, kimseyi oturtmadığım bir yere oturttum,
o yer sana ait.
Ara ara sen dolaşamaya çıksan da,
döndüğünde aynı yerde bulacaksın

kendini'..

ancak diyebildim...
.
Sonrasıysa üşüdük ikimiz de,
o bahar güneşinde....
.

Yazmadı o günden sonra bana
yazmadı günlerce hatta aylarca bile,

tek bir kelime bile.
Çok hoşgörülü görünsem de,
oldum olası gururlu,

biraz da inatçı bulurum kendimi...
'Yitirdin, işte yitirdin gene
bir dostu, bir sevdiğini.
Kal yanlızlığınla!
Sen kendin inşa ediyorsun
bu gri, bej günleri kendine.
Unut onu!

Bak o nasıl kolayca unuttu

ve sildi seni! '
diyordum kendime,
diyordum da
onun, kimbilir kimlere yazdıklarını
okumadan da duramıyor,
kıskançlık duvarlarını yıkmaya çalışsam da
daha güçlü yapılar çıkarıyordum aslında.
.
Bir gün soğuk deli bir kışın gecesi
bir ses ondan.
İnanamadım,

bu gerçek olamazdı!

Oydu seslenen!
Benimle konuşmak istiyordu...
Sesi içimi daha bir üşüttü
o ses buruktu, sitemkardı.
İçimdeki ona uçmak için kanatlanan kelebeği
'olamaz öyle şey, yanlışlardasın yakışmaz sana'
diyerek tutmak istesem de
koşarak vardım yanına.

Konuştuk, sudan, havadan, ondan, bundan..
Sonrası başladı

anlatmaya sevdasını,

o saklı sevdsını.
Gene seviyordu o hatunu habersizce.
Bense dinliyordum yine onu,
gözlerimi kaçırarak
kemancı misali sessizce....
'Sen nasılsın, nelerle uğraşıyorsun? '
dediğinde
'aynı yerdeyim, çok iyiyim' diyebildim güçlükle....
'İyi ki o güzel ben değilmişim,
iyi ki bana sevdalanmadın,
ben iyi bir aşık olamam,
istesem de hiç olamadım'
diyemezdim ki o anda...
Sözler gereksizdi aramızda
O beni en iyi anlayan, hissedendi...
.
Ben dost kalmalıydım onun dünyasında
dostluğun, aşka dönmesi kolay;
ama aşıkların,
dost yerine sığması zordu;
yürürken acımasız zaman
sevdaya bulaşınca yollar,
ufaltıyor yerleri,
hatta yok bile ediyordu bence...
.
Sevgiliden ayrıldıktan sonra biten aşkların ardından
'dost, arkadaş' kaldık diyenler düşündürür beni
Bu olası mı?
Bilemem.
Ben hiç uğraşmadım,
eğer uğraş verseydim bana göre
bu ancak ya bir tutsaklık,
ya alışkanlık olurdu.
Bir dostluk ya da arkadaşlık asla....
.
O, dileğince
güzelini sevmeye devam etsin
fakat yıpranmasın, üzülmesin,
yara almasın dileğim.
Bir yıl değil, bin yıl sonra da
aynı inadımla,

aynı çizgimde
aynı maskemle

devam edeceğim ben
onlu ilişkime..
.
Dedim ya
bizi çeken bir güç var aramızda,
onunla benim oluşturduğumuz,
bizli yaşamı var eden bir güç!
Bence güzelden de güzel,
yaşamaya da fazlaca değer....
.